Od kiedy warto uczyć dziecko języków obcych

„Im wcześniej, tym lepiej”. „Młody umysł lepiej chłonie”. „Automatycznie wejdzie mu to w krew”. „Bardzo wczesna nauka języków obcych na pewno stymuluje mózg” – te i podobne opinie królują na polskich forach internetowych, ich autorkami są m.in. mamy, nauczycielki angielskiego i nianie. Przedszkola i szkoły językowe prześcigają się w ofertach nauki języka obcego dla coraz to młodszych dzieci – nawet sześciomiesięcznych! Ich argumenty są na pierwszy rzut oka nie do zbicia, zwłaszcza, że wypowiadają się na ten temat tzw. specjaliści: przełamanie bariery językowej, idealny akcent w przyszłości, przyswojenie języka nieświadomie, dziecko będzie dwujęzyczne (sic!). Nie dziwmy się rodzicom, że dają się podejść, w końcu chcą dla swych pociech jak najlepiej, chcą im ułatwić start w szkole, robią to z poczucia obowiązku, z przekonania, że tak trzeba, tak się teraz robi.

Teoria, teorią?

Teoria teorią, a rzeczywistość wygląda bardzo ekonomicznie – małe dzieci przyswoją w ciągu kilku lat parę zwrotów (czy „clap your hands” kiedykolwiek przyda się dziecku w przyszłości?), parę nazw zwierzaków, może, jak się uda, kolorów. Kilka lat wysiłku, spędzania czasu w kółeczku (to chyba jedyny plus – interakcje z innymi dziećmi), częste powtarzanie tego samego (bez powtórek dziecko szybko zapomina nowe słówka), po wakacjach trzeba zaczynać od nowa, a taki np. sześciolatek opanuje ten materiał w jeden semestr…

Z punktu widzenia logopedy?

lekcja Dziecko nie przyswoi sobie nowego, drugiego języka, używając go godzinę w tygodniu. Odpada więc argument z naturalnym przyswajaniem dwóch języków na podobieństwo rodzin dwujęzycznych, wychowujących potomka. Co więcej, badania pokazują, że dziecko najpierw powinno opanować artykulację (czyli wymowę wszystkich głosek) swojego rodzimego języka. Zbyt wczesne wprowadzenie języka dodatkowego będzie negatywnie wpływać na nabywanie języka etnicznego poprzez silne interferencje, co prowadzić może nie tylko do wad wymowy (w języku angielskim niektóre głoski wymawia się międzyzębowo!), ale też do opóźnionego rozwoju mowy, problemów w nauce, a nawet do zagrożenia dysleksją. Dziecko powinno nauczyć się opisywać i rozumieć otaczający go świat, wyrażać swoje uczucia w języku rodziców. Język dodatkowy należy wprowadzać dopiero, kiedy dziecko opanuje wymowę wszystkich głosek języka polskiego (łącznie z sz, ż, cz, dż i r) oraz jego gramatykę.

Gdybym miała podać wiek dziecka, które już nadaje się na przygodę z poznawaniem nowego języka (i, co za tym idzie, nowej kultury), wskazałabym wiek 5-6 lat. Z dużym oczywiście zastrzeżeniem i warunkami – że dziecko opanowało język polski, nie ma problemów rozwojowych, ani dyslektycznych. Dla mniejszych dzieci jest cały inny asortyment zajęć dodatkowych, adekwatnych do ich wieku, dojrzewania emocjonalnego, potrzeb i rozwoju – zajęcia plastyczne, muzyczne, teatrzyki, ćwiczenia fizyczne, tańce… Jest w czym wybierać.

Dla wegemaluch.pl Małgorzata Niżnik, logopeda dzieci i dorosłych, filolog polski. Pomimo młodego wieku ma już bogate doświadczenie zdobyte podczas licznych praktyk, kursów i pracy w czasie studiów. Obecnie prowadzi w Krakowie własny gabinet logopedyczny Daję Słowo! oraz współpracuje z Ośrodkiem Szkoleń i Psychoterapii Open’er. Zajmuje się terapią logopedyczną dzieci z dysleksją, wadami wymowy oraz zaburzeniami komunikacji językowej. W obszarze jej zainteresowań znajduje się komunikacja niewerbalna oraz przekazywanie emocji przez osoby z problemami językowymi.

Dla wegemaluch.pl Małgorzata Niżnik, logopeda dzieci i dorosłych, filolog polski.
Pomimo młodego wieku ma już bogate doświadczenie zdobyte
podczas licznych praktyk, kursów i pracy w czasie studiów. Obecnie prowadzi w Krakowie własny gabinet logopedyczny Daję Słowo! oraz współpracuje z Ośrodkiem Szkoleń i Psychoterapii Open’er. Zajmuje się terapią logopedyczną dzieci z dysleksją, wadami wymowy oraz zaburzeniami komunikacji językowej. W obszarze jej zainteresowań znajduje się komunikacja niewerbalna oraz przekazywanie emocji przez osoby z problemami językowymi.